Bagatelizowanie problemów skórnych naszego zwierzęcia domowego może zakończyć się dla niego cierpieniem i poważnymi konsekwencjami zdrowotnymi, a dla nas wydatkami, częstszymi wizytami w klinice czy zarażeniem. Warto zatem reagować nawet na pozornie niegroźne objawy.
Objawy problemów skórnych
Ze względu na owłosienie, objawy związane z problemami skóry psów i kotów mogą być początkowo niewidoczne dla właściciela. Dlatego obok takich symptomów jak rany, świąd, rumienie czy inne zmiany (np. krosty, strupy, guzy), warto zwrócić uwagę także na samą sierść. Jej nadmierne wypadanie, miejscowe łysienie, matowienie, przetłuszczenie oraz występowanie łupieżu powinny być alarmem, że dzieje się coś złego. Ponadto, zwłaszcza w przypadku długotrwałych problemów ze skórą, może dochodzić do niszczenia się pazurów – ich rozwarstwiania i pękania. Naszą uwagę zwrócić powinno także zachowanie pupila – częste drapanie się, wylizywanie, ocieranie bądź samookaleczenia. Każdy problem warto skonsultować ze specjalistą, by w razie potrzeby podjąć odpowiednie leczenie.
Przyczyny
Przyczyny objawów mogą być bardzo różne. Często powodem są drobnoustroje i grzyby (które wywołują m.in. zapalenia i bywają zaraźliwe dla człowieka), czasem odpowiedzialne są alergie (nierzadko uczula nieodpowiednie jedzenie, ale zwierzę może reagować źle także na inne alergeny – występujące w naturze pyłki lub substancje chemiczne, z którymi ma styczność) czy pasożyty zewnętrzne (kleszcze, pchły) i pasożyty skóry (nużyca, roztocze pasożytnicze, świerzbowiec). Rzadziej to podłoże endokrynologiczne bądź związane z innymi chorobami, np. wątroby czy rakiem. Te same bądź podobne czynniki są znamienne dla wielu typów schorzeń, stąd prawidłowe rozpoznanie problemu bez fachowej wiedzy i sprzętu najczęściej jest niemożliwe.
Pamiętajmy, że zmiany na skórze bywają wywołane także zwyczajnymi kontuzjami i otarciami, jakich zwierzę nabawia się niekiedy na dworze. Mechaniczne uszkodzenia są przy tym równie groźne, mogą bowiem zamienić się w zakażenie. Drapanie się i wygryzanie może być z kolei następstwem zaburzeń lękowych i nie mieć powiązania z przyczynami dermatologicznymi.
Leczenie
Wszelkie wątpliwości w zakresie interpretacji objawów pomogą rozwiać m.in. testy alergiczne, zeskrobina skóry, trichogram czy posiew, czyli badania przeprowadzone przez lekarza weterynarii. Diagnoza nieuzbrojonym okiem jest często niewystarczająca, stąd mogą okazać się one koniecznością.
Leczenie może przebiegać różnie – zależnie od rodzaju wykrytej choroby, jej stadium, wieku, rasy i ogólnego stanu zwierzęcia. I tak, kiedy przy lekkim zapaleniu może wystarczyć szampon leczniczy, w innym przypadku zwierzę czekać będzie wielotygodniowa, męcząca terapia związana ze stosowaniem specjalnej diety i przepisanych przez specjalistę środków farmaceutycznych, w tym antybiotyków.
Warto zaznaczyć, że większość chorób związanych ze skórą psów i kotów jest w pełni wyleczalna – warunkiem jest ich wczesne wykrycie oraz zastosowanie właściwej terapii. Wyjątkiem mogą być choroby autoagresyjne, których podłoże jest dużo głębsze niż sama skóra czy układ pokarmowy.
Profilaktyka
Choć to banalne, skuteczną metodą na uniknięcie zwierzęcych problemów skóry (i nie tylko) są regularne wizyty u lekarza weterynarynarii. Na podstawie rasy, wieku czy kondycji psa lub kota, ustali on odpowiednią dietę, wskaże na istotne potrzeby, a jeśli zajdzie taka potrzeba – wykona stosowne badania. Lekarz weterynarii wyjaśni także, jak przeprowadzać odpowiednią pielęgnację zwierzęcia, by ograniczyć ryzyko rozwoju pasożytów i chorób. Wskaże właściwe kosmetyki, zaleci szczepienia i odrobaczanie. Doradzi też w kwestii preparatów na pchły i kleszcze. Wszystko to pozwoli zminimalizować ryzyko wystąpienia chorób skóry, a w przypadku zachorowania da szansę na szybkie wykrycie problemu i podjęcie leczenia.
Warto pamiętać też o odpowiedzialnej postawie samego właściciela, która obok zabierania pupila do lekarza weterynarii winna objawiać się także w rozsądnym karmieniu, obserwacji jego codziennego zachowania i niezaniedbywaniu zwierzęcia.
